Καταγγελία Προς Εισαγγελέα Ανηλίκων

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ _____________

Αρ. Πρωτοκόλλου: __________________

Ημερομηνία: ____ / ____ /20____

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Ειδικότερα :

Με την έκδοση των Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων που καθορίζουν τα (κατ’ ευφημισμό – στην ουσία διαρκείας) έκτακτα μέτρα (δήθεν) προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού Covid-19 στο σύνολο της επικράτειας, σχεδόν το σύνολο των υπαλλήλων του κράτους, εκτός από την εφαρμογή τους, προσπαθεί να τα επιβάλλει και στον υπόλοιπο πληθυσμό δια της απειλής, του εκβιασμού και των λοιπών παρανόμων μεθόδων.

Τα μέτρα αυτά είναι προδήλως αντισυνταγματικά αφού επιβάλλουν ιατρικές πράξεις (μάσκα, τεστ, εμβόλιο, …) χωρίς τη συναίνεση του ενδιαφερομένου, δηλαδή βασανισμό, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με

• τον Ποινικό Κώδικα (137Α),
• το Σύνταγμα (2, 5 § 5, 7, 25, 28, 103, 120 § 2),
• τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (6)

και με τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες (με ΥΠΕΡΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ισχύ αφού αποτελούν εκτός από νόμους της Ελλάδας και τμήμα του Ενωσιακού Δικαίου) όπως

• ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (12),
• η Σύμβαση του Οβιέδο 1997 (2, 5),
• η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (5),
• η Παγκόσμια Διακήρυξη για τη Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (6),
• το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (7),
• η ΕΚΘΕΣΗ σχετικά με την εξάλειψη των βασανιστηρίων στον κόσμο (Ευρωκοινοβούλιο 2013/2169 (INI)) (4),
• η Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (Παράρτημα στην απόφαση 39/46 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών) (2, 4),
• το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (7),
• τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού και υπάρχοντες νόμους όπως
• ο 4512/2018 (338)
• ο Κανονισμός (ΕΕ) 2021/953 (ο οποίος αναφέρεται στον εμβολιασμό αλλά αφορά ΟΛΕΣ τις ιατρικές πράξεις αφού στις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες ΔΕΝ υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ των)

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Σύμφωνα με την Ενοποιημένη Απόδοση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (https://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:9e8d52e1-2c70-11e6-b497- 01aa75ed71a1.0005.01/DOC_2&format=PDF)

Άρθρο 1

Η Ένωση βασίζεται στην παρούσα Συνθήκη και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (οι οποίες ορίζονται εφεξής ως «οι Συνθήκες»). Οι δύο αυτές Συνθήκες έχουν το ίδιο νομικό κύρος. Η Ένωση αντικαθιστά και διαδέχεται την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Σύμφωνα με την Ενοποιημένη Απόδοση της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (https://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:9e8d52e1-2c70-11e6-b497- 01aa75ed71a1.0005.01/DOC_3&format=PDF)

Άρθρο 1

2. Η παρούσα Συνθήκη (δηλ η Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελούν τις Συνθήκες οι οποίες θεμελιώνουν την Ένωση. Οι δύο αυτές Συνθήκες, οι οποίες έχουν το ίδιο νομικό κύρος, ορίζονται ως «οι Συνθήκες.

Σύμφωνα με την Ενοποιημένη Απόδοση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (https://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:9e8d52e1-2c70-11e6-b497- 01aa75ed71a1.0005.01/DOC_2&format=PDF)

Άρθρο 51

Τα Πρωτόκολλα και τα Παραρτήματα των Συνθηκών αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους.

Σύμφωνα με τις Δηλώσεις

(https://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:9e8d52e1-2c70-11e6-b497- 01aa75ed71a1.0005.01/DOC_6&format=PDF)

Παράγραφος 17 – Δήλωση σχετικά με την υπεροχή

Η Διάσκεψη υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι Συνθήκες και το δίκαιο που θεσπίζεται από την Ένωση βάσει των Συνθηκών υπερισχύουν του δικαίου των κρατών μελών, υπό τους όρους που ορίζονται στην εν λόγω νομολογία.»

Άρα ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ νόμος, απόφαση, ….. της Ελλάδας είναι αντίθετος προς το Ενωσιακό Δίκαιο είναι ΑΚΥΡΟΣ και ΩΣ ΜΗ ΥΠΑΡΚΤΟΣ. Δηλαδή ο πολίτης δεν έχει ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να τον υπακούσει και να τον εφαρμόσει.

Σύμφωνα με την Ενοποιημένη Απόδοση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (https://eur-lex.europa.eu/resource.html?uri=cellar:9e8d52e1-2c70-11e6-b497- 01aa75ed71a1.0005.01/DOC_2&format=PDF)

Άρθρο 6

1. Η Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις αρχές που περιέχονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Δεκεμβρίου 2000, όπως προσαρμόσθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2007, στο Στρασβούργο, ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες.

3. Τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως κατοχυρώνονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και όπως απορρέουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, αποτελούν μέρος των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης.

Οι Συνθήκες που αποτελούν μέρος του Ενωσιακού Δικαίου (δηλ του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) όπως ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας (Κ.Ι.Δ.), η Σύμβαση Οβιέδο (Σ.Ο.), η Παγκόσμια Διακήρυξη για τη Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Π.Δ.Β.Α.Δ.), το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Δ.Σ.Α.Π.Δ., αναφέρουν ρητά ότι για οποιαδήποτε (δηλ χωρίς καμία εξαίρεση) ιατρική πράξη απαιτείται η ελεύθερη συναίνεση χωρίς εκβιασμό, πίεση, απειλή, κλπ (άρθρο 12 Κ.Ι.Δ.) και κανένας (δηλ χωρίς καμία εξαίρεση) δεν μπορεί να αντικαταστήσει του ενδιαφερομένου (άρθρο 6 Π.Δ.Β.Α.Δ.). Επίσης το ατομικό συμφέρον (όπως το εννοεί ο καθένας) υπερισχύει του κοινωνικού (άρθρο 2 Σ.Ο.).

Την ίδια αρχή της συναίνεσης ακολουθούν και οι υπόλοιπες Συνθήκες που κι αυτές αποτελούν τμήματα του Ενωσιακού Δικαίου όπως η Γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής με θέμα: «Τα δικαιώματα του ασθενούς» (2008/C 10/18), η Ευρωπαϊκή Χάρτα Δικαιωμάτων των Ασθενών, η Διακήρυξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την προώθηση των δικαιωμάτων των ασθενών στην Ευρώπη, η Διακήρυξη της Λισαβόνας για τα Δικαιώματα του Ασθενούς, κλπ όπου ως ασθενής νοείται ο κάθε πολίτης που κάνει χρήση των υπηρεσιών υγείας (πολύ δε περισσότερο αν δεν κάνει ή δεν τις χρειάζεται)

Σύμφωνα με το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (https://curia.europa.eu/jcms/jcms/Jo2_7024/el/)

Το Δικαστήριο στην έννoμη τάξη της Έυρωπαϊκής Ένωσης

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστά το δικαιοδοτικό όργανο της Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ). Αποτελείται από δύο επιμέρους δικαιοδοτικά όργανα: το Δικαστήριο και το Γενικό Δικαστήριο, κύρια αποστολή των οποίων είναι ο έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων της Ένωσης και η διασφάλιση ενιαίας ερμηνείας και εφαρμογής του δικαίου της.

Με τη νομολογία του, το Δικαστήριο υπογράμμισε την υποχρέωση των εθνικών διοικητικών και δικαιοδοτικών οργάνων να εφαρμόζουν πλήρως το δίκαιο της Ένωσης στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και να προασπίζουν τα δικαιώματα που αυτό παρέχει στους πολίτες (απευθείας εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης), απέχοντας από την εφαρμογή οποιασδήποτε αντίθετης διάταξης του εθνικού δικαίου, είτε προγενέστερης είτε μεταγενέστερης του κανόνα της Ένωσης (υπεροχή του δικαίου της Ένωσης έναντι του εθνικού δικαίου).

Τα Ελληνικά Δικαστήρια είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΑ να ΑΓΝΟΟΥΝ τους Εθνικούς νόμους που είναι αντίθετοι προς το Ενωσιακό Δίκαιο και να εφαρμόσουν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ το δίκαιο της Ένωσης προασπίζοντας τα δικαιώματα που αυτό παρέχει στους πολίτες.

Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας https://docplayer.gr/63843392-999-2007-ste-anast.html)

Απόφαση Ολομέλειας 999/2007

Κατά πάγια δε νομολογία του ΔΕΚ, η αρχή της αποτελεσματικής ένδικης προστασίας, η οποία αποτελεί γενική αρχή του κοινοτικού δικαίου, απορρέουσα από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, επιβάλλει στα εθνικά δικαστήρια να διασφαλίζουν την ένδικη προστασία των δικαιωμάτων που οι πολίτες αντλούν από το κοινοτικό δίκαιο.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας με σωρεία αποφάσεων επιβεβαιώνει την υπεροχή του Ενωσιακού Δικαίου έναντι του Εθνικού και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των δικαστηρίων να προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών που αντλούνται από το Ενωσιακό Δίκαιο.

Σύμφωνα με τα Μαθήματα και τα Συγγράμματα των Ελληνικών Πανεπιστημίων

Μάθημα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με τίτλο Εμβάθυνση στο Συνταγματικό Δίκαιο (καθηγήτρια Λίνα Παπαδοπούλου)

Τι διδάσκουν οι κορυφαίοι Πανεπιστημιακοί καθηγητές

O καθηγητής Δημητρόπουλος (Γενική Συνταγματική Θεωρία, σελ. 413) δίνει τον ορισμό της κανονιστικής εξουσιοδότησης από τη γενική θεωρία της οποίας πηγάζει η πρακτική των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που είναι ο εξής :

«Κανονιστική εξουσιοδότηση είναι η παρεχόμενη προς τη διοίκηση, από το συντακτικό ή τον κοινό νομοθέτη, εξουσιοδότηση για την έκδοση κανόνων δικαίου με τη μορφή κανονιστικών πράξεων, με σκοπό τη διευκόλυνση του νομοθετικού έργου ή την αντιμετώπιση έκτακτων περιπτώσεων ή και κινδύνων»

Η κανονιστική εξουσιοδότηση αποκλίνει από την ομαλή ή «φυσική» λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς το μόνο αρμόδιο όργανο για την έκδοση κανόνων δικαίου αποτελεί το νομοθετικό όργανο, δηλαδή η Βουλή. Συνεπώς, έχει εξαιρετικό χαρακτήρα. Ωστόσο, όπως προκύπτει από την γραμματολογική -και όχι μόνο- ερμηνεία του άρθρου 44 § 1 εδ. α΄ ο συντακτικός νομοθέτης, θέλοντας να αποτρέψει τυχόν αυθαιρεσίες της διοίκησης μέσω της παροχής προς αυτήν υπερεξουσιών, αναφέρει ότι ο εκδιδόμενος κανόνας δικαίου έχει τη μορφή της πράξεως νομοθετικού περιεχομένου, δηλαδή περιέχει μεν νομοθετικές ρυθμίσεις (ρυθμίσεις που εισάγουν, «θέτουν», κανόνες δικαίου), αλλά αυτές δεν παύουν να εντάσσονται στις κανονιστικές πράξεις της διοίκησης, κατηγορία κανόνων δικαίου που ιεραρχικά έπεται των (τυπικών) νόμων.

Άρα λοιπόν δεν δύναται μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου να αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος, άρθρα του Ενωσιακού Δικαίου ή να καταστεί αδρανή τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες που έχει αποδεχτεί επισήμως η Ελλάδα.

Ομοίως ο Μάνεσης (Παραδόσεις Συνταγματικού Δικαίου σελ 63) αναφέρει ότι

«Κατ’ ακολουθίαν, οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένοι απέναντι της νομοθετικής εξουσίας, όλοι δε οι νόμοι, οι οποίοι αντίκεινται εις αυτούς, είναι άκυροι.»

και

«Οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου ημπορούν να καταργηθούν μόνο δια της αναθεωρήσεως του Συντάγματος»

Ο Δαγτόγλου (Ατομικά Δικαιώματα σελ 117) αποσαφηνίζει ότι

«Αφού τα ατομικά δικαιώματα είναι νομικά δικαιώματα, κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα, μόνο το Σύνταγμα μπορεί να προβλέψει τον περιορισμό τους. Εκτός του Συντάγματος δεν υπάρχουν ούτε ατομικά δικαιώματα ούτε (αυτόνομοι) περιορισμοί τους. Ιδίως δεν υπάρχουν (εξωσυνταγματικοί) περιορισμοί αναφερόμενοι στη «σωτηρία του έθνους», τη «θέληση του λαού», το «υπέρτατο συμφέρον της πατρίδας» ή (απλώς και αορίστως) το «γενικό συμφέρον», το «δίκαιο της ανάγκης» – ή καν την πραγμάτωση μιας πολιτικής ιδεολογίας ή την εδραίωση και ανάπτυξη ενός πολιτικού καθεστώτος. Όπου το Σύνταγμα θέλει να περιορίσει ατομικά δικαιώματα για τους ανωτέρω λόγους, το αναφέρει ρητώς».

Μάθημα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με τίτλο Δίκαιο Ευρωπαϊκής Ένωσης 1 (καθηγητής Μ. Δ. Χρυσομάλλης)

Σύμφωνα με τον Σύνταγμα της Ελλάδος

(ΦΕΚ 211 Α /24-12-2019)

Άρθρο 28– Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί

1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

Οι νόμοι που αποτελούν εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων υπερισχύουν από τους άλλους νόμους, διατάξεις, ΚΥΑ, αποφάσεις κλπ και συνεπώς καθιστούν κάθε τι αντίθετο προς αυτές ΑΚΥΡΟ και ΠΑΡΑΝΟΜΟ

Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα

(Νόμος 4619/2019 – ΦΕΚ 95 Α / 11-06-2019)

Άρθρο 134 – Εσχάτη προδοσία

1. Όποιος επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να μεταβάλει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού ή να αποστερήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αυτόν που ασκεί την προεδρική εξουσία, τον Πρωθυπουργό, την Κυβέρνηση ή τη Βουλή από την εξουσία που έχουν κατά το Σύνταγμα, τιμωρείται με κάθειρξη ισόβια ή πρόσκαιρη τουλάχιστον δέκα ετών.

2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και: (α) όποιος επιχειρεί να τελέσει την πράξη της προηγούμενης παραγράφου με κατάχρηση της ιδιότητάς του ως οργάνου του κράτους ή με σφετερισμό της ιδιότητας αυτής, καθώς και (β) όποιος ασκεί την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και τα μέσα που προβλέπει το άρθρο αυτό.

3. Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο Κεφάλαιο αυτό: α) η ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους με εκλογή, β) το δικαίωμα του λαού να εκλέγει τη Βουλή με γενικές, άμεσες, ελεύθερες, ίσες και μυστικές ψηφοφορίες μέσα στα συνταγματικά χρονικά πλαίσια, γ) το κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης, δ) η αρχή του πολυκομματισμού, ε) η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα, στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα και της εκτελεστικής και της δικαστικής λειτουργίας από το Σύνταγμα και τους νόμους, ζ) η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και η) η γενική ισχύς και προστασία των ατομικών δικαιωμάτων που προβλέπει το Σύνταγμα.

Αυτός που καταστεί ανενεργό προσκαίρως το δημοκρατικό πολίτευμα ακυρώνοντας (έστω και προσκαίρως) τα Θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώματα τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγμα, το Ενωσιακό Δίκαιο και τις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες, καταλύοντας κάθε έννοιας δημοκρατίας που στηρίζεται και στους θεσμούς του πολιτεύματος όπως η γενική ισχύς και η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, διαπράττει το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι υπάλληλοι της πολιτείας, πρωτίστως ως πολίτες θα έπρεπε με βάση το άρθρο 120 § 2 του Συντάγματος να μην εφαρμόζουν τους νόμους που είναι αντίθετοι με το Σύνταγμα και κατόπιν ως δημόσιοι λειτουργοί με βάση το άρθρο 103 του Συντάγματος να έχουν ακόμα μεγαλύτερη συναίσθηση της υποχρέωσής τους αυτής.

Αυτοί όμως προφασιζόμενοι ότι εκτελούν εντολές, δηλαδή παραβλέποντας το άρθρο 21 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 25 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα που ρητά ορίζει ότι οι προδήλως αντισυνταγματικές εντολές θα πρέπει να καταγγέλλονται και να μην εκτελούνται, προέβησαν σε σωρεία αδικημάτων παραβιάζοντας κατάφορα, εκτός από

τον Ποινικό Κώδικα, το Σύνταγμα και το Ενωσιακό Δίκαιο, διαπράττοντας δηλαδή και το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας (134 Π.Κ.). Και επειδή λειτουργούν οργανωμένα με δομή, οργάνωση και ιεραρχία συνιστούν και Εγκληματική Οργάνωση (187 Π.Κ.)

Όλα αυτά είναι ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ ΑΥΤΟΦΩΡΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ και μάλιστα το τελευταίο είναι και ΔΙΑΡΚΕΣ. Όμως τα αστυνομικά όργανα όταν καλούνται να εφαρμόσουν το νόμο και να προβούν σε συλλήψεις, δεν το πράττουν, παραβιάζοντας το άρθρο 239 του Ποινικού Κώδικα και το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα αφού δεν αποτρέπουν την επανάληψη της τέλεσης των εγκλημάτων. Αντιθέτως, συλλαμβάνουν γονείς που διαμαρτύρονται για την Κατάλυση του Συντάγματος και την Εκτροπή από την Έννομη Τάξη.

Μάλιστα οι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί προσπαθούν καταχρώμενοι την εξουσία τους να επιβάλλουν βασανιστήρια (ιατρικές πράξεις χωρίς συναίνεση) και εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στην εκπαίδευση παραβιάζοντας κάθε έννοια του Ενωσιακού Δικαίου και του Συντάγματος που εγγυώνται το δικαίωμα αυτό.

Η κατάλυση κάθε έννοιας δικαιοσύνης δεν προέρχεται μόνο από τους εκπαιδευτικούς και τα όργανα της τάξης. Προέρχεται και από τους ίδιους τους δικαστές. Ως παράδειγμα αναφέρω τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που με τις εγκυκλίους 4, 7, 16 καλούσε το δικαστικό σώμα σε αντισυνταγματική συμπεριφορά δηλαδή σε στάση. Έχει κατατεθεί σχετική μήνυση εναντίον του.

Παρόμοια παραβατική συμπεριφορά έχουν επιδείξει και Εισαγγελείς της Θεσσαλονίκης όπως οι Εισαγγελείς Υπηρεσίας (Βερυκούκης, κ.α) και Εισαγγελείς που έχουν αναλάβει τις μηνύσεις που έχουν κατατεθεί κατά αστυνομικών οργάνων και Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών και που μηνύθηκαν κατά τον Ποινικό Κώδικα (άρθρα 15, 239) αφού δεν άσκησαν δίωξη ως όφειλαν αλλά και ΔΕΝ απέτρεψαν τη συνέχιση της εγκληματικής δραστηριότητας έχοντας την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση που περιγράφεται στο άρθρο 15 Π.Κ.

Η δικαστική παραβατική συμπεριφορά δυστυχώς δεν περιορίστηκε στη μη εκτέλεση του καθήκοντός τους, αλλά επεκτάθηκε και στον έλεγχο των γονέων οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για την επιβολή βασανιστηρίων στα παιδιά τους (ιατρικές πράξεις χωρίς συναίνεση) και απαιτούσαν τη Συνταγματική Νομιμότητα με την εφαρμογή των άρθρων του Συντάγματος (5 § 5, 7, 120 § 2) και των νόμων που είναι σύμφωνοι με το Σύνταγμα και την απόρριψη των προδήλως αντισυνταγματικών. Δηλαδή οι δικαστές όχι μόνο αγνόησαν τον Ποινικό Κώδικα (25, 32) αλλά διέπραξαν και το αδίκημα της Εσχάτης Προδοσίας (134 Π.Κ.) αφού καταχρώμενοι την ιδιότητά τους ως οργάνων του κράτους κατέστησαν ανενεργά τα προαναφερθέντα άρθρα του Συντάγματος, άρθρα του Ενωσιακού Δικαίου και το σεβασμό των Θεμελιωδών Αρχών του πολιτεύματος, δεχόμενοι ως νόμιμες τις Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις ενώ το Σύνταγμα τους επιβάλλει να πράξουν ακριβώς το αντίθετο (87 § 2, 93 § 4)

ΕΠΕΙΔΗ

• υπάρχουν επίορκοι εκπαιδευτικοί που απαγορεύουν την είσοδο στα παιδιά που δεν φορούν μάσκα και δεν έχουν κάνει τεστ κλπ, δηλαδή διαπράττουν το έγκλημα του Βασανισμού, της Εσχάτης Προδοσίας ενεργώντας ως Εγκληματική Οργάνωση.
• οι μαθητές που υποβάλλονται ενάντια στη θέλησή τους σε ιατρικές πράξεις στα σχολεία, βασανίζονται και αποκτούν ψυχικά νοσήματα εκτός από τα σωματικά που θα εξελιχθούν με το χρόνο.
• τα γεγονότα είναι πραγματικά, και είναι τόσο πασίγνωστα ώστε να μην υπάρχει εύλογη αμφιβολία ότι είναι αληθινά λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη, σύμφωνα με το άρθρο 336 ΚΠολΔ § 1 § 4

Ζ Η Τ Ω

όπως ανέφερα και στην αρχή του παρόντος, να ενεργήσετε ΑΜΕΣΑ και ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ σε κάθε κατεύθυνση, αποστέλλοντας Κοινωνικούς Λειτουργούς και Ψυχολόγους στα σχολεία για να διαπιστώσουν την ψυχική κατάσταση των μαθητών, όπως το κάνατε ενδιαφερόμεν__ και στη δική μου οικογένεια για τα δικά μου παιδιά, ώστε να αποτραπεί η διάπραξή όλων αυτών των κακουργημάτων και να διωχθούν οι εγκληματίες εκπαιδευτικοί.

Να διατάξετε τους εκπαιδευτικούς να δεχτούν τα παιδιά μου στο σχολείο ώστε να συνεχίσουν κανονικά τα μαθήματά τους χωρίς διακρίσεις και χωρίς να τα επιβάλλουν σε βασανιστήρια (ιατρικές πράξεις χωρίς συναίνεση)

Σε περίπτωση που δεν μεριμνήσετε για την αποτροπή των προαναφερθέντων αυτεπάγγελτων κακουργημάτων ή/και υπάρξει δίωξη αθώων πολιτών που ζητούν τη Συνταγματική Νομιμότητα, ενδέχεται να βρεθείτε κατηγορούμεν___, εκτός από το 239 του Ποινικού Κώδικα, με ΟΛΟ το παραπάνω κατηγορητήριο σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα και θα δικαστείτε όπως οι απλοί πολίτες αφού η Ιδιάζουσα Δωσιδικία του άρθρου 111 ΚΠΔ αναφέρεται σε πλημμελήματα και όχι σε Διαρκή Αυτόφωρα Κακουργήματα.

Επίσης ενδέχεται να κληθείτε μαζί με τους παραβάτες εκπαιδευτικούς, δημοσίους υπαλλήλους ως μάρτυρες για να απαντήσετε ενόρκως για τις ενέργειες σας και να σας επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινές.

________________, ____ / ____ / 20___

____ Καταγγέλ_____